Met een van onze buurtgenoten hebben we al wat langer contact. Hij heeft in coronatijd zijn partner verloren en is daar erg verdrietig over. Het is fijn dat hij via de BuurtBel wat mensen heeft leren kennen, waarmee hij af en toe een praatje kan maken, of zijn overheerlijke zelfgemaakte appeltaart mee kan delen. Dat de BuurtBel ook bereikbaar was rond de kerst, vond hij heel fijn. Voor veel mensen is dat de tijd om bij elkaar te komen, maar niet iedereen heeft rond die tijd mensen om zich heen. En dus mailde hij ons, en deelde verhalen en foto’s over zijn familie. Zijn familie die de oorlog overleefde, en die maakte dat hij besloot nooit ‘groot’ te worden, want alle volwassen mensen hebben vervelende dingen meegemaakt. Die tijd ligt achter hem, maar natuurlijk blijven de herinneringen. En dierbare foto’s, zoals deze uit 1955. We vinden het heel mooi dat hij die met ons deelt.
Menu
